Dorastał na pierwszym piętrze 300-letniego domu, w którym nie było kanalizacji, centralnego ogrzewania i telefonu. Arnold opisuje lata dzieciństwa następująco: "Zawsze wykazywałem dużo energii i ciągle miałem ochotę na zabawę". Owa energia została później zainwestowana w różne gry zespołowe aż do momentu, gdy w wieku 15 lat natknął się na kulturystykę, która miała być sposobem na ukształtowanie mięśni nóg do gry w piłkę nożną. Na początku, zanim przeszedł do kulturystyki, trenował podnoszenie ciężarów.
Rozpoczął treningi w wieku 16 lat w prowizorycznej siłowni w piwnicy, w której zimą panowała tak niska temperatura, że ręce przymarzały mu do sztangi. Nie stać go było na trenowanie w klubie sportowym. Miał wtedy 180 cm wzrostu i ważył zaledwie 60 kg. Młody Arnold ćwiczył 6 razy w tygodniu po 2 godziny dziennie."Rozpocząłem trening z obciążeniem po to, by lepiej grać w piłkę nożną. Byłem także zapalonym pływakiem i narciarzem. Moje ciało tak dobrze reagowało na trening w siłowni, że wkrótce pokochałem kulturystykę (...) już w wieku 16 lat, gdy trenowałem zaledwie rok, moja sylwetka nabierała konturów, dzięki którym zdobyłem później mistrzowskie tytuły."
Jego rodzice zaczęli się zastanawiać, czy ich syn aby na pewno jest normalny, ale dla niego liczyła się kulturystyka. Jak większość początkujących kulturystów, przez pierwszy rok treningów pakował głownie na klatkę i bicepsy, a nogi zupełnie pomijał. Robił tak niesamowite postępy, że w tym samym roku zadebiutował na zawodach w Steier Hof Hotel, w Graz w Austrii, gdzie doszedł do finału. "To było niezapomniane doświadczenie" - wspomina Arnold. "W sali przebywało 200 ludzi, siedzieli, pili, palili i okrzykami dodawali uczestnikom konkursu otuchy". Przedtem Arnolda stać było na podniesienie 68 kilogramów. Jednak pod wpływem dopingującego tłumu dźwignął aż 75 kilogramów i tym samym pobudzony został jego apetyt na sukces. "Niewiarygodne, jak wspaniałym uczuciem było bycie w centrum uwagi takiego tłumu" - przeżywa na nowo Arnold. "Jednocześnie przyjąłem to jako przeznaczenie. Pomyślałem sobie: Tak, jestem na dobrej drodze do tytułu Mr. Universe! Tak właśnie miało być."
Wspominając ten wczesny entuzjazm twierdzi: "Będąc w tak młodym wieku zazwyczaj się nie myśli. Nie analizuje się siebie samego. Dopiero gdzieś około trzydziestki człowiek zaczyna się oglądać do tyłu i dociera do niego: "To zadziwiające, jak mi się udało wydostać z Austrii, kraju bez tradycji kulturystycznej, i stać się najlepszym na świecie. To wprost niedorzeczne. Rozumiem - jakiś mistrz narciarstwa czy też gwiazda piłki nożnej z Austrii, ale mistrz kulturystyki? To się po prostu nie zdarza.
Potem spotkał Kurta Marnula, byłego Mister Austria, który był pod wrażeniem jego budowy ciała i zaprosił go do uczęszczania do siłowni Atletic Union w Graz, gdzie rozpoczął prawdziwe długie i intensywne treningi. Dwa lata później, w 1965 roku, dostał powołanie do wojska, po kilku tygodniach służby chciał jechać na zwody lecz nie dano mu zgody więc samowolnie opuścił jednostkę wojskową i pojechał na konkurs "Mister Europa junior" - zdobył I miejsce. Wtedy obiecał sobie, że podbije świat i słowa dotrzymał. Po powrocie do koszar został ukarany aresztem, a potem otrzymał pochwałę za wynik i rozkaz obowiązkowych treningów po zajęciach. Po wyjściu z wojska przeniósł się do Monachium. W 1966 roku wygrał Międzynarodowe Zawody w Trójboju Siłowym w Niemczech i Mister Europa amatorów.
Następnie wtargnął do swojego pierwszego konkursu Mr. Universe w Londynie. Przed konkursem wszyscy mówili o 19-letnim Austriaku, który pomimo tak młodego wieku miał już olbrzymie bicepsy o obwodzie 50 cm. W ciągu 3 lat pakowania Arnold wypracował 60 kg mięśni (jego waga pozakonkursowa wynosiła 120 kg przy wzroście 188 cm) i miał przy tym niesamowitą siłę. Bez problemu wyciskał na ławeczce ponad 200 kg, a w martwym ciągu brał 310 kg. Na tych zawodach Arnold zdobył II miejsce, za Chetem Yortonem, który mimo mniejszej masy mięśniowej był bardziej dojrzały, opalony i miał ładniejsze mięsnie, ale Arnold pozostawił po sobie niesamowite wrażenie. Gdy go zapowiadano, słychać było głośną wrzawę i aplauz publiczności, a po konkursie publiczność nagrodziła go oklaskami wstając z miejsc. "Osiągnąłem ten cel podczas zawodów Mr. Universe w 1966 roku, kiedy to zająłem drugie miejsce [w klasie amatorskiej wysokich mężczyzn] za Chetem Yortonem, który bez cienia wątpliwości był wówczas lepszy ode mnie. Jednak to ja skupiałem uwagę wszystkich, bo on miał 28 lat i był już znany, a ja miałem zaledwie 19 lat i 50 centymetrów w obwodzie ramienia i silną budowę ciała - sensacja, o której nikt jeszcze nie słyszał. Trzykrotnie mnie wywoływano, bym pozował (dwa razy bisowałem), co nigdy wcześniej się nie zdarzało."
Chociaż nie wygrał konkursu, był zdecydowanie gwiazdą wieczoru. Jego najsłabiej rozwiniętym mięśniem były wówczas nogi i właśnie słabe nogi były główną przyczyną porażki na Mr. Universe.
Po powrocie do domu Schwarzenegger napisał list do swojego idola, Rega Parka, z prośbą o radę, jak trenować nogi. Reg Park zaproponował serię wspólnych pokazów w Anglii i przez tydzień Arnold trenował z Parkiem. Spotkanie z 3-krotnym Mr. Universe było dla Arnolda niesamowitym przeżyciem i w czasie tych kilku spędzonych razem dni Arni sporo się nauczył. Arnold bardzo ostro zabrał się za trening nóg, a łydki trenował codziennie. Rok późnej Schwarzenegger wygrał Mister Universe NABBA amatorów w Londynie przed Dennisem Tinerino dzięki swoim olbrzymim ramionom i masywności górnej części ciała, choć Tinerino miał lepsze od niego mięsnie brzucha i nóg. Ogromnej motywacji do dalszych treningów dodało Schwarzeneggerowi zaproszenie od Rega Parka do Afryki Południowej i zamieszkanie na jakiś czas w jego domu, gdzie mogliby razem trenować. Arnold pojechał więc do Afryki Południowej, by trenować razem z Regiem Parkiem i tam ten legendarny już mistrz udzielił mu wielu cennych wskazówek i wyrobił u Arnolda nawyk ciężkiego treningu nóg, by mogły one dorównać górnej części ciała. W 1968 roku budowa ciała Schwarzeneggera zdecydowanie się poprawiła i Arnold wygrał mistrzostwa Niemiec w trójboju siłowym, a później Mister International w Meksyku oraz Mister Universe zawodowców w Londynie organizowane przez NABBA i otrzymał od Joe Weidera zaproszenie do startu w Mr. Universe IFBB 1968 w Miami na Florydzie.
Arnold był pewny, że również te zawody zakończą się jego zwycięstwem, gdyż był już wówczas największym pod względem rozmiarów kulturystą świata. Był już największy, ale jeszcze nie najlepszy: nie miał dobrych proporcji, opalenizny i dostatecznie dobrej rzeźby, jego pozy były przyzwoite, ale nogi nadal pozostawały w tyle za górną częścią ciała. Pokonał słynnego Rega Parka, którego zdjęciami wyklejał kiedyś swój pokój, ale przegrał z Frankiem Zane'm, który ważył o 25 kg mniej od Arnolda, ale jego sylwetka była bardziej dojrzała, miał lepszą symetrię, opaleniznę, wcięcia, proporcję i pięknie wyrzeźbione nogi. Wtedy postanowił:"W następnym roku rozniosę wszystkich. Będę trenował 10 godzin dziennie, jeżeli będę musiał!
Dzisiaj Arnold tak to opisuje "Jestem pewien, że jeśli przegrywałem, to przegrywałem sprawiedliwie, nigdy mnie nie oszukano. Nie załamałem się po zajęciu drugiego miejsca po Checie Yortonie, gdyż szczytem moich marzeń było uplasowanie się w pierwszej szóstce, a Yorton był zdecydowanie lepszy ode mnie. Gdy przegrałem z Sergio Olivą (Mr. Olympia w 1969 roku), był to sprawiedliwy wynik. Był wówczas wyraźnie lepszy niż ja. Jednak gdy przegrałem z Frankiem Zane'm, nie mogłem wprost pojąć, jak ten kurdupel mógł mnie pobić. Dopiero później, gdy poznałem znaczenie jakości, gdy doceniłem wagę proporcji, posiadania wspaniałych mięśni brzucha czy łydek, zrozumiałem, dlaczego doświadczeni sędziowie wybrali wtedy właśnie Franka. Wygrał sprawiedliwie lecz w dniu zawodów nie dostrzegłem tego i będąc w obcym kraju tysiące kilometrów z dala od domu czułem się zdruzgotany." Jakkolwiek załamany by nie był, zdobył już wtedy poparcie Joe Weidera, który mimo porażki z Zane'm uważał, że Arnold obdarzony jest "umysłem i sercem mistrza".
I tak dwudziestojednolatek przeniósł się z pomocą Joe Weidera do Santa Monica, gdzie miał stworzone warunki do tego, aby zawodowo zająć się kulturystyką. Weider zapewnił mu pensją 200 dolarów tygodniowo za pisanie artykułów treningowych i zdjęcia do jego pism Muscle Builder i Mr.America, mieszkanie i pożyczonego volkswagena, do którego Austriacki Dąb z ledwością się mieścił. Najważniejsze dla Arnolda było to, że mógł trenować w słynnym klubie Gold's w Venice z takimi mistrzami, jak Frank Zane, Dave Drapper i Zabo Koszewski. Wszystko sprzyjało tu ciężkiemu treningowi: klimat, plaże, jedzenie, regularne dochody i darmowe zaopatrzenie w suplementy. Arnold zaczął trenować 2 razy dziennie, co pozwalało mu na poświęcenie całej sesji treningowej na jedną lub maksymalnie dwie grupy mięśniowe, nie musiał więc się ograniczać oszczędzając energię na trening innych mięśni. W czasie porannego treningu mógł dać z siebie wszystko (i dawał!), potem dobrze zjeść, odpoczywać cały dzień i wieczorem wypoczęty wrócić do siłowni na drugą sesję treningową.
Rok później, w 1969 roku, różni ludzie odradzali mu występ w Mister Universe IFBB, ponieważ twierdzili, że nie ma szans na zwycięstwo. Arnold udzielił wywiadu dla Muscle Builder/Power, w którym powiedział:
"Wszyscy amerykańscy kulturyści to pieprzeni tchórze i dlatego nie chcą ze mną współzawodniczyć."
Rozwścieczyło to amerykańską opinię publiczną i Arnold dostał wówczas sporo listów przepełnionych nienawiścią do niego, ale pewny swoich możliwości wystąpił na Mister Universe IFBB w 1969 roku i wygrał je. Powiedział wtedy:
"Wreszcie dostałem wszystkich amerykańskich kulturystów; mam zamiar w przyszłym tygodniu pojechać do Europy na NABBA Universe, może tam zostało jeszcze paru tchórzliwych kulturystów."
Ludzie wrzeszczeli, nagle zostali jego fanami, zaczęli go kochać. Kilka miesięcy później raz pierwszy wystąpił na Mister Olimpia, które było organizowane w Nowym Jorku. Podczas zawodów Mr. Olympia w 1969 roku Arnold dowiedział się, dlaczego zwą Kubańczyka Sergio Olivę "Mitem". Słynął z niekończących się treningów przed zawodami, czasami trwających nawet po dwie godziny. Podczas przygotowań nosił długi biały płaszcz, więc nie można byto zobaczyć, jak wyglądały jego mięśnie. "Gdy nadchodziła pora, by wejść na scenę - wspomina Arnold - Sergio zdejmował ów płaszcz i szedł sobie korytarzem przede mną. W pewnym momencie niedbałym ruchem jednego ramienia naprężył największy mięsień najszerszy grzbietu, jaki w życiu widziałem. Wzruszył drugim ramieniem i wyskoczył drugi mięsień najszerszy. Był taki szeroki, że blokował światło w całym korytarzu. Jeśli o mnie chodzi, to przegrałem zawody jeszcze przed wejściem na scenę. Byłem całkowicie onieśmielony." Przegrał wtedy z niesamowitym Sergio Olivą. Sędziowie głosowali 4:3 na Sergio, ale Arnold wiedział, że potrzebuje lepszej jakości mięsni i lepszych kształtów, by móc w przyszłości wygrać z tym facetem o ultra wąskiej talii i ogromnych ramionach, nogach i klacie.
Arnold się nie poddawał. Jeśli przegrał konkurs, to znaczy że musiał być jakiś powód. Miał odpowiednią masę i wiedział, jak trenować, jednak brakowało mu nieco szczegółowej rzeźby i definicji mięśni oraz wiedzy na temat odżywiania się. Amerykanie grali w tę grę według zupełnie innych zasad. Stwierdził, że musi trenować w Stanach; musiał się bowiem dowiedzieć, jakie chwyty stosują przeciw niemu jego amerykańscy konkurenci. Kalifornia, ze swoim słońcem, plażami i gwiazdami filmowymi zawsze działała na jego wyobraźnię.
Jeszcze w 1969 roku wygrał Mister Universe NABBA w Londynie i zdobył tytuł zawodowego Mister Europe IFBB w Niemczech. W tym czasie do Venice przybył znany ze swej ogromnej siły Franco Columbu, by tam żyć i trenować. Arnold często razem z nim trenował, zwłaszcza klatkę i to Franco wymusił na Arnoldzie używanie naprawdę bardzo dużych ciężarów. Arnold musiał porządnie zdzierać skórę z dupy, by dotrzymać kroku Franco z jego obciążeniami treningowymi, ale dzięki temu jego sesje treningowe w 1970 roku były fantastyczne. Połączenie pozytywnej atmosfery w klubie, wysokiej jakości sprzętu, wspaniałych partnerów treningowych, takich jak: Frank Zane, Franco Columbu, Dave Drapper oraz lepsze zrozumienie swojego ciała i lepsze odżywianie pozwoliło Arnoldowi na uzyskanie fantastycznej formy.
W pierwszym swoim starcie w 1970 Schwarzenegger zwyciężył na Mister Universe NABBA w Londynie (był to już jego 5-ty tytuł Mister Universe, w tym 4-ty w kategorii zawodowców), a potem wygrał jeszcze AAU Pro Mr. World w Columbus i pełen nadziei na zwycięstwo szykował się do konkursu Mister Olimpia, który jest zdecydowanie najbardziej poważany w świecie zawodowej kulturystyki.
Arnold bardzo dobrze przygotował się do tego konkursu i wygrał go pokonując swojego zeszłorocznego pogromcę, czarnoskórego Sergio Olivę. W ciągu kilku tygodni Arnold pokonał najlepszych kulturystów świata, takich jak: Reg Park, Dave Drapper, Franco Columbu, Boyer Coe, Dennis Tinerino i 3-krotny zwycięzca Mister Olimpia Sergio Oliva. Arnold został uznany za najlepiej zbudowanego człowieka na świecie i osiągnął cel, który postawił sobie będąc zaledwie 15-letnim chłopcem. 5 następnych konkursów Mr. Olimpia również zakończyło się jego sukcesem i Arnold nie miał wtedy sobie równych. Na 4 lata wycofał się z kulturystyki, by poświecić się karierze filmowej. W 1980 roku wrócił do kulturystyki i wygrał swoje ostatnie zawody: po raz siódmy zdobył tytuł Mr. Olimpia na konkursie w Sydney. Gdyby nie jego 4-letnia przerwa w startach prawdopodobnie 11 razy zdobyłby tytuł Mr. Olimpia.
Dziś jest żywą legendą świata kulturystyki i filmu. W 1976 roku zagrał główną role w filmie dokumentalnym "Stay Hungry", za który dostał nagrodę Złotego Globu, a rok później zagrał w legendarnym filmie o kulturystyce "Pumping Iron". W 1979 roku Arnold Schwarzenegger ukończył z wyróżnieniem Uniwersytet Wisconsin na wydziale Humanistycznym za specjalnością w marketingu międzynarodowym i administracji przedsiębiorstw. Następnie Arnie poznał swoją przyszłą żonę. Maria wspomina Arnolda następująco: "Wydawał mi się naprawdę zabawny i od razu poczułam do niego sympatię...Miał wielkie plany, wyobrażał sobie dokąd zajdzie i całkowicie wierzyłam jego wizjom". Sześć lat później 10 sierpnia 1985 roku Arnold i Maria ogłosili swoje zaręczyny a 26 kwietnia 1986 r. wzięli ślub w Hyannis, w stanie Massachusets. Zarówno dla Arnolda jak i Marii najważniejszą część życia stanowią dzieci. Mają ich czwórkę: Christinę, Patricka, Katherinę i Christophera. Oboje starają się im poświęcić jak najwięcej czasu. Dużą wagę przykładają do tego, aby nauczyć swoje dzieci szacunku do innych ludzi.
Po tym, jak poświęcił swoją młodość na doskonalenie budowy ciała, Arnold zaangażował się ostatnio w zachęcanie Amerykanów do ćwiczeń fizycznych. Sam jest uosobieniem sukcesu, pamięta swoje własne początki i wie, jak wykorzystując sławę głosić pozytywne przesłtanie. Podczas kadencji Prezydenta George'a Busha Arnold, jako przewodniczący Prezydenckiej Rady do spraw Wychowania Fizycznego, odwiedził wszystkie 50 stanów w celu rozpowszechniania zalet ćwiczeń fizycznych. Chodził do uboższych dzielnic by popracować z młodymi ludźmi. Uczył ich jak prawidłowo używać sztangi, i innych urządzeń. W Inner-City Games Foundation organizował imprezy sportowe dla dzieci. "Arnold jest wspaniałym przywódcą o szczodrym sercu. Z wielkim zapałem wykorzystuje swoje zdolności, środki i wpływy, by pomóc innym, zwłaszcza dzieciom", twierdzi dr Nicholas DiNubile, który był doradcą Rady w okresie, gdy Arnold jej przewodniczył.
W 1996 roku Uniwersytet Wisconsin nadał mu tytuł doktor honoris causa w uznaniu zasług charytatywnej pracy na rzecz dzieci. Obecnie Arnold posiada obywatelstwo amerykańskie i jest właścicielem restauracji w Santa Monica. Posiada kilka samochodów: Porsche 911 Carrera kabriolet, Mercedes SL600, El Dorando Biarritz, cztery Hammer Humvees oraz motocykl Harley-Davidson i prywatny samolot odrzutowy Gulfstream III. Oprócz tego Arnie wraz ze swomi kolegami takimi jak Sylvester Stallone czy Bruce Willis - założył sieć restauracji Planet Hollywood.
Ostatnie trzy lata były trudne i burzliwe dla Arnolda, ponieważ w 1997 roku przeszedł operację serca, a potem jego matka, Aurelia, zmarła w Austrii w 1998 roku. Niedawno miała miejsce tragiczna śmierć Johna F. Kennedy'iego Jr., kuzyna Marii Shiver, żony Schwarzeneggera. Często jeździ na Olimpiady Specjalne, co powoduje, że dobrze się czuje, gdyż może cos dla kogoś zrobić. Zaprasza najlepszych zawodników na kolację, co sprawia im ogromną radość. Fenomen Arnolda chyba najlepiej udało się wytłumaczyć jego żonie Marii "Arnold jest o wiele głębszym człowiekiem, niż uważają inni. To takie łatwe starać się go zaszufladkować, jednak to zupełnie niemożliwe. Gdy Bóg stworzył Arnolda, potłukł formę, z której został odlany. Jest jedyny w swoim rodzaju." Arnold został nazwany przez Guiness Book of World Records (księgę rekordów Guinessa) "The most perfectly developed man in the history of the world", czyli "najdoskonalej zbudowanym (rozwiniętym) człowiekiem w historii świata".
Dane:
Urodzony: 30.07.1947
Wzrost: 188 cm
Waga startowa: 108 kg
Waga poza sezonem: 117 kg
Największe sukcesy: 7 tytułów Mister Olimpia (1970-75 i 1980), 5 tytułów Mr. Universe
Obwód bicepsa: 57 cm
Klatka piersiowa: 147 cm
Talia: 86 cm
Udo: 73 cm
Łydka: 51 cm
Arnold Schwarzenegger poza niesamowitą sylwetką wyróżniał się wbrew temu co niektórzy myślą ogromną siłą. Kilka rekordów z czasów, gdy trenował:
- wyciskanie na klatę - 227kg,
- martwy ciąg - 315kg
- przysiady - 225kg x8
- biceps ze sztangą - 124kg x3
Znany jest przypadek, kiedy jako 18-letni chłopak wracając z treningu pomógł swojej koleżance, która wjechała do rowu samochodem; po prostu podniósł z przodu i wyciągnął auto. Wyniki siłowe pochodzą z czasów jego królowania na salonach kulturystycznych, kiedy był jednym z najsilniejszych ludzi świata. Pomimo, że mają już ok. 30 lat wciąż budzą respekt.
Tytuły zdobyte przez Arnolda:
1963:
zawody w Graz, Austria, Steier Hof Hotel (drugie miejsce)
1965:
Junior Mr. Europe w Stutgarcie, Niemcy (pierwsze miejsce)
1966:
Mr. Europe (pierwsze miejsce, amatorzy)
Najlepiej zbudowany mężczyzna Europy (pierwsze miejsce)
NABBA Mr. Unverse w Londynie (drugie miejsce, kategoria wysokich amatorów)
1967:
NABBA Mr. Universe w Londynie (pierwsze miejsce, kategorie wysokich amatorów i ogólna)
1968:
NABBA Mr. Universe w Londynie (pierwsze miejsce, kategorie wysokich zawodowców i ogólna)
IFBB Mr. Universe w Miami, Floryda (pierwsze miejsce, kategoria wysokich zawodników)
IFBB Mt. International w Tijuana w Meksyku (pierwsze miejsce, kategorie wysoka i ogólna)
1969:
IFBB Mr. Universe w Nowym Jorku (pierwsze miejsce)
IFBB Mr. Olympia w Nowym Jorku (drugie miejsce)
NABBA Mr. Universe w Londynie (pierwsze miejsce, kategorie wysokich zawodowców i ogólna)
Mr. Europe w Essen, Niemcy (pierwsze miejsce, kategorie wysokich zawodowcow i ogólna)
1970:
NABBA Mr. Universe w Londynie (pierwsze miejsce, kategorie wysokich zawodowców i ogólna)
AAU Pro Mr. World w Columbus, Ohio (pierwsze miejsce)
IFBB Mr. Olympia w Nowym Jorku (pierwsze miejsce)
1971:
IFBB Mr. Olympia w Paryżu (pierwsze miejsce)
1972:
IFBB Mr. Olympia w Essen, Niemcy (pierwsze miejsce)
1973:
IFBB Mr. Olympia w Nowym Jorku (pierwsze miejsce)
1974:
IFBB Mr. Olympia w Nowym Jorku (pierwsze miejsce)
1975:
IFBB Mr. Olympia w Pretorii, Południowa Afryka (pierwsze miejsce)
1980:
IFBB Mr. Olympia w Sydney, Australia (pierwsze miejsce)
