Tauryna - skuteczny "oszust"

Jest aminokwasem, jednak różni się od innych, chociażby tych, budujących białka mięśniowe. Jej rodnik kwasowy nie pochodzi od organicznego kwasu karboksylowego, ale od siarkowego, nieorganicznego. Nie wchodzi, więc w skład białek, a co najwyżej prostych mikropeptydów. Aminokwasy, niebudujące białek, nazywamy nieproteogennymi. Są nie mniej ważne od proteogennych, na co przykładu dostarczają chociażby kreatyna i karnityna.

Tauryna została wyizolowana po raz pierwszy na początku XIX wieku z żółci byka i jej nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy gatunkowej tego zwierzęcia – Bos taurus..

W ostatnich latach wykazano udział tauryny w bardzo wielu procesach. Związek ten warunkuje prawidłową pracę
serca, a jego niedobór może być przyczyną zmian aterogennych. Tauryna odpowiada za regulację ciśnienia osmotycznego i transport jonów, a także stymuluje proliferację komórek i wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu rozrodczego. Tauryna jest silnym przeciwutleniaczem i immunomodulatorem oraz warunkuje również syntezę i wydzielanie kwasów żółciowych

Za katabolizm białek mięśniowych odpowiadają enzymy kataboliczne, które rozbijają białka na wolne aminokwasy. Kiedy, jednak wytworzą już wiele aminokwasów, aminokwasy hamują zwrotnie aktywność enzymów, co zabezpiecza organizm przed nadmierną utratą białek. Aktywność enzymów można zatrzymać bez strat białka, połykając gotowe preparaty z wolnymi aminokwasami.

Aby uzupełnić pulę tauryny, organizm musi dziennie pozyskać jej ok. 4g. Połowę dawki dostarczamy stosując odpowiednią dietę. Jednak drugą połowę orgaznim. Ponieważ białka mięśniowe zawierają bardzo małe ilości metioniny i cysteiny, organizm musi rozbić ich wiele, aby zabezpieczyć odbudowę tauryny. Wytworzenie 1-go grama tauryny kosztuje nas utratę ok. 120-tu gramów suchej masy mięśniowej. Jeżeli sytuację tę odwrócimy, uświadomimy sobie, że spożycie 1-go grama tauryny oszczędzi 120 gramów białek mięśniowych.

Tauryna stymuluje trzustkę do wytwarzania i uwalniania insuliny. Mechanizm działania jest zupełnie inny niż w przypadku glukozy. Glukoza wnika do komórek trzustkowych i stymuluje insulinę poprzez produkty swojego rozpadu - glikolizy. Tauryna natomiast, prawdopodobnie wpływa na receptory, punkty uchwytu, zlokalizowane w błonie komórek trzustkowych. Tak, jak nadmiar glukozy doprowadzi do zniszczenia komórek trzustkowych i z czasem prowadzi
do ich niewydolności (cukrzycy), tak dawki tauryny ochraniają, regenerują i usprawniają komórki trzustkowe. Wpływa również na docelowe tkanki insuliny, amianowicie regeneruje receptory insulinowe i znosi insulinooporność - zwiększa wrażliwość tkanki mięśniowej, a optymalizuje tłuszczowej, na anaboliczną aktywność insuliny.

Ponieważ insulina jest hormonem, magazynującym cenne dla organizmu składniki, a siarka - obok cukrów, tłuszczów i aminokwasów - najważniejszym z takich składników, Natura
wymyśliła dla niej niezależny system transportowy. Z tej właśnie przyczyny, trzustka, która pracuje w zasadzie, jedynie w obecności glukozy i słabo - kwasów tłuszczowych i aminokwasów, niezależnie, bez ich udziału, silnie reaguje też na organiczne związki siarkowe.

Organiczne związki siarkowe działają również, prawdopodobnie bezpośrednio anabolicznie. Wskazuje na to już sam fakt, że regenerują i odbudowują komórki trzustki i tkanek insulinozależnych. Dodatkowo, w niektórych badaniach obserwowana efekty anaboliczne, wywoływane przez siarczki, bez współudziału insuliny, chociaż nie ustalono mechanizmu takiego działania. To nasuwa wniosek, że tauryna może być też anabolikiem bezpośrednim podobnym do hormonu.

Otwartą pozostaje kwestia wpływu tauryny na inny hormon anaboliczny - hormon wzrostu (GH) - somatotropinę. Jej aktywność ośrodkowa (mózgowa, o której za chwilę napiszę, koncentruje się na neuroprzekaźniku - gamaaminomaślanie, który odpowiada za wytwarzanie i uwalnianie somatotropiny. Tauryna zapewne, więc stymuluje somatotropinę, chociaż efekt ten wymaga jeszcze ostatecznego potwierdzenia.

To ukazuje nam taurynę, jaka szczególny anabolik, stymulujący jednocześnie insulinę i somatotropinę. Szczególny, bowiem insulina i somatotropina współnasilają swoją aktywność anaboliczną, względem tkanki mięśniowej, a znoszą, względem tłuszczowej. Nie możemy liczyć, że tauryna przewyższy skutecznością doping, jednak dla uczciwych i dbałych o zdrowie, względnie skuteczną, za to całkowicie zdrową alternatywę.